Σε ένα όνειρο

Λίγο πριν ξημερώσει μου είπες να κοιμηθώ πάλι. Να σκεπαστώ καλά μην κρυώνω. Και όνειρα γλυκά.

Σ' αυτό το όνειρο ήρθες πάλι - πάντα βλέπω ότι έρχεσαι εδώ -

Είχε πολλή βροχή και κατευθυνόμασταν βιαστικά στο σπίτι μου. Ήταν η πρώτη φορά που σε έβλεπα κι είδα πως ήσουν μονόφθαλμος. Το μάτι σου που έλειπε δεν είχε κάλυμμα αλλά δεν τρόμαξα. Σκεφτόμουν ότι έλεγες την αλήθεια πως είσαι πειρατής και πως γι' αυτό φοβόσουν να "εμφανιστείς".

Ξαπλώσαμε μαζί σ' ένα κρεβάτι. Κι αγκαλιά.

Αργότερα χάθηκαν και τα μακριά μαλλιά σου κι αναρωτιόμουν γιατί. 

...είχες γίνει κάποιος άλλος.

Στο διηγήθηκα αλλά πια έχεις αλλάξει..

(Oneyed)

Αναμνήσεις από γράμματα στο κενό

...έναν χρόνο μετά που...

21.7.2020 00:19

Θυμάμαι.

Όταν μ' έβαζες να κοιμηθώ. Στ' αλήθεια μ' έβαζες για ύπνο, κι εγώ κοιμόμουν... κοιμόμουν τόσο ήρεμα τον ύπνο σου.

~

22.7.2020 00:55

Θυμάμαι.

Τα γαλάζια χαμαιλεοντάκια που μου είχες δείξει. Πόσο πολύ μου είχαν αρέσει, τι γλυκούλικα.

~

24.7.2020 12:25

Θυμάμαι

που έλεγες μ' αρέσει να σ' ακούω να γελάς.

~

24.7.2020 21:02

Θυμάμαι

Θα φεύγαμε ο ένας απ' τον άλλο. Ήταν συμφωνημένο. Νόμιζα ότι θα σφραγιζαμε το τέλος εκείνη τη μέρα. Εκείνη η μέρα θα ήταν αρχή και τέλος μαζί.Το τέλος ήρθε ξαφνικά. 

~

26.7.2020 01:42

Θυμάμαι

Είναι στο δάσος μου κρυμμένος ο θησαυρός, σ' εκείνο το νησί. Σημάδια δεν υπάρχουν, μόνο βότανα για να περνώ και να πιστεύω

~

29.7.2020 16:42

Αχ εσύ

Σου έμοιαζε πολύ. Ίδια χρώματα, μακρυά μαλλιά πιασμένα, ίδιο στυλ μ' εσένα, το περίγραμμα των χειλιών και η μύτη, ίδιο και το χρώμα των ματιών. Σκέφτηκα , έτσι είναι. Καθόταν κοντά μου κι είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω. Μου έριξε μερικές ματιές, σα να έψαχνε κάτι.Εκεί που δεν το περιμένεις, γίνεται κάτι τέτοιο και σε στέλνει.

~

1.8.2020 17:15

Θυμάμαι

Αναπόφευκτα εδώ, οι αιγυπτιακές θεότητες με συντροφεύουν. Θυμίζουν μια μέρα είχες γελάσει πολύ.Ο μύθος λέει η Ίσιδα με τα μαγικά της ανάγκασε τον Ρα να της αποκαλύψει τ' όνομά του και η δύναμή του έγινε δικιά της. Για να βασιλέψει ο Όσιρις. Όταν εκείνος δολοφονήθηκε από τον Σεθ, η Ίσις έψαχνε τα κομμάτια του, να φτιάξει το σώμα του. Κα

~

3.8.2020 17:30

Το φεγγάρι

Απομακρύνεται ο καιρός. Γράφω να τον προλάβω. Ψευδαισθήσεις μου. Θλίψη μου φέρνει το φεγγάρι πια και πάλι εκεί θα το παρακολουθώ. Πώς μπορείς να το ξέρεις και να μην με λυτρώνεις.

~

4.8.2020 21:39

Θυμάμαι

Που συζητούσαμε για τα τραγούδια. Καποια τραγούδια τραγουδούσαν τα ανείπωτα. Τώρα τι έμεινε. Αυτά τα παλιοτράγουδα στο mute.

~

5.8.2020 20:21

Ουράνιο τόξο στο σκοτάδι

Μετά από - δεν θυμάμαι πόσο - καιρό σε άκουσα. Στο τέλος είπες καλό απόγευμα. Συγκινήθηκα κάπως.Είναι εντάξει. Η φωνή σου, μια εικόνα και το γέλιο. Σε υλοποιώ. To τραγούδι που ακουγόταν έλεγε για τον μοναχικό δρόμο. Σίγουρα δεν φαίνεται να με προσκαλεί, όταν βλέπω αυτά τα βροχερά σύννεφα. Να πάω με τον τρόπο σου. Να μην περάσω από το ίδιο σημείο ξανά.Είναι εντάξει σου λέω, δεν πειράζει, μου περνάει, τι να γίνει.

~

20.8.2020 22:12

Παρουσία απουσίας 

Το σύμβολο εμφανίζεται μπροστά μου. Δεν είναι σημάδι. Πάλι μπροστά στα μάτια μου. Απειλητικό όπως είναι. Πάλι. Δεν είναι σημάδια όμως.Δεν είσαι εσύ. Δεν οδηγούν σ' εσένα. Μόνο ξυπνούν τις θύμησες που σαν παιδί αποκοιμούνται κλαίγοντας. Στοιχειώνουν κι άλλο ακόμα τις θύμησες.

 ☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️☠️

Γράμματα που δεν στέλνονται

 Γέφυρα 15/1/23

Μία διαχωριστική γραμμή πλέχθηκε από τους υδρατμούς κάποιας θέρμης κάποτε- τώρα πάει όλο και λεπταίνει. Που κρατούσε (μέ) τόσες εποχές να μπορώ να τη διασχίζω με τον νου, να περνώ στη απέναντι πλευρά Μόνο για Λίγο και πάλι πίσω στην άλλη. Έδινε χρόνο για σκέψη και φόβο, τι θα γίνει αν πέσω. Τι, αν από λάθος κοπεί ή τι αν αποφασίσω να πηδήξω, αν είναι κενό -Τι είναι εκεί κάτω στη λίμνη αλήθεια; - όνειρα βυθισμένα και πνιγμένα.

Διάφανη γέφυρα- φάντασμα να ενώνει δύο σκιερά νησιά. Να τη φθείρει η βροχή, ο αέρας κι ο καυτερός ο ήλιος, μα κυρίως να την παγώνει ο χειμώνας. Λίγο-λίγο και τέλος πολύ. Κι πέρασαν τέσσερις εποχές.. κάποιες φορές νόμισα πως την έβλεπα να υλοποιείται. Κι έγινε γυάλινη από χειμώνα σε χειμώνα. Γέμισε ρωγμές. Όλο και πιο εύθραυστη. Αυτή που πάντα φοβάσαι να διασχίσεις. Μήπως και κοπεί.

...η ίδια που τελικά δεν θες να περάσεις για να έρθεις και προτιμάς να στέκεσαι εκεί πάνω της για πάντα. Γιατί δεν σε νοιάζει πια ή ποτέ να βρεθείς απέναντι. Δεν είναι κανείς εκεί πέρα; Τώρα δεν είναι κανένας να την τρέξει να της δώσει υπόσταση;

Ποιος είναι ο λόγος να υπάρχει μια γέφυρα αν δεν εξυπηρετεί μια μετάβαση; 

Η γέφυρα δεν χωρίζει. Μόνο ενώνει. Κι αν δεν ενώνει τότε..........(Για)τί;

11/10/23

Στο σήμερα

Έρχεται πάλι ο χειμώνας J.